Yine içimde garip duygular,gelgitler var.yine içimde ki gece yasa boğulmuş.hayatın acımasız yükleri omzuma binmek için sabırsız bekliyor,bense daha başlamadan hazırlıksızım.
Yüreğim yangın yeri dokunsalar ağlayacak denir ya tam o noktadayım.biri elini uzatsa sımsıkı tutsa ve ne olursa olsun bırakmayacağım seni dese gönlüme bir ferahlık düşse..
İnsan zamanla nelere alışıyor.zaman değimli en büyük deva işte bende onun gelmesini bekliyorum.sevgimi,sevdiğimi,aşkımı kurtarmaya çalışmadan hiçbir çaba harcamandan öylece bekliyorum.Belki ikinci sahibi kurtarır diye ama o gözlerini öyle kapatmış ki ortada bir aşk var mı onu bile göremiyor.
Yemek yerken,insanlarla konuşurken aklımın bir köşesinde acabalar dolaşıyor ve hızla beynimi kemiriyor.acaba bundan sonra ne olacak,ne diyecek,ne yapacak, belki o mışıl mışıl uyurken ve bir an bile aklından geçirmezken ben daha yastığa başımı koymadan onla ilgili hayaller kuracağım diye erkenden yatağıma yatıp yastığıma sarılcam olmadık düşler olmadık hayaller ve rüyalar sonu olmayan olmayacak bir sürü öyküler yaratıcam ikimizden.
Sonra nolcak biliyomusun ben seni değil hayalimdeki seni sevicem onu özleyeceğim.sende onu bulamayınca hayal kırıklığına uğrayacağım.onu bulmak ona ulaşmak için çok çaba sarf edicem ama ne çare…
Beni peşinden sürükleyip götürcek…
Nereye biyomusun ???

Ya Dönerse;

…Belki sana bugüne kadar yazmamam içimdekilerin oturmamasıydı.
Ama artık içimdeki her şey oturdu.
Öyle bir yerleşti ki beni boğmaya çalışıyor.
Hayat yine kötü yine acımasız bütün gücünü üzerimde kullanıyor.
Omuzlarımdaki ağırlık gittikçe artıyor.
Artık tek başıma hiçbir şeyin üstesinden gelemiyorum.Hiçbir şeyi düzgün yaşayamıyorum.
Sevmek bu kadar mı acı verir insana, bu kadar mı can çekiştirir.
Bu Kadar mı içini yakar?
İçim yanıyor,kavruluyor ve ben onun için hiçbir şey yapamıyorum. Hala seviyorum,hala deli gibi seviyorum.Bi an bile içimden hiçbirşey azalmıyor.Gittikçe büyüyen bu duygu bütün benliğimi benden alıyor.Beni kendine güvenemeyen biri yapıp çıkarıyor.Bir insanın kendine güvenememesi ne demektir sence?Kendime güvenemiyorum.Çünkü hala seviyorum,hala aşığım.
Korkuyorum bana geri dönerse onu kabul etmekten,onunla tekrar birlikte olmak belki hayatımdaki en önemli şey ama yine giderse,yine yüzüstü bırakırsa bu korku içimi kemiren benim benliğimi alıp giden.
Allah’ım bana yardım et nolur?Onun iyi biri olduğunu,benim yanılmadığımı bana göster.Yoksa içimi kemiren artık beni yok etmeye çalışan bu duygularla başa çıkamıyorum.
Nefret bile edemiyorum.İçimden söküp atamıyorum,okyanus kadar büyük olan içimdeki sevgi kötü olan her şeyi yutuyor.Göremiyorum,görmek istemiyorum.Çünkü o benim canım insanın canı nasıl üzer ki?nasıl canını yakar ki?eğer yakıyorsa onun canı yanıyordur.Onun canı yanmasın yine de mutlu olsun.Herşey gönlünce olsun.
Eğer elimden bir şey gelseydi zamanı geri alırdım…….

NASIL GÖRÜNMÜŞSÜN

Sen nasıl görünmüşsün.
Ne kadar da büyük,ne kadar da kocaman gözlüklerim varmış meğer.
Nasıl da büyütmüşüm gönlümde seni.
Dev sandığım bir cüceymiş yüreğin oysa.
Küçük gelirim derken sığmamışım.
Hani hep bir kaybeden muhasebesi yapılır .
Ben pek hazetmem bilirsin.Ya da bilmem bilirmisin.
Ama şöyle bir düşündüm de benden ne esirgediysen sen iki katını kaybetmişsin...
Çünkü ben senin tam iki katınmışım.
Yüreğim yüreğinin,cesaretim cesaretinin tam iki katı.Öyleymiş yani........
Şöyle bir çekilip beş adım geriden baktınmı meğer ortadaymış manzara.
Sen esirgediklerinle kalakaldın.Günaydın.
Benimleyken devdin sen .Yüreğimdeyken koskoca bir devdin.
İlizyonmuşsun oysa.Sihir bendeymiş.........
Çözdüm sonunda ve üzüldüm adına.Çünkü gördüm ki - hani şu beş adım mesafeden -seni kimse yüreğinde böyle devleştiremez .
Artık ebediyen cücesin ve inan kimi inandırmaya çalışsan aksine beni koyacaklar aklına.Göreceksin bir gün göreceksin.Birgün sen de manzarayı beş adım geriden izlemeyi öğrenecek ve beni göreceksin.Ozaman bütün boşvermişliklerin çıkacak karşına .Sonra kırılmış umutlarım ve elimde büyük bir çakmak.
Senden bile büyük.
Sen tam da görebilmişken yüreğimin hacmini ve almak isteyecekken tam da eski yerini ateşe vereceğim bütün resmi.
Beni,seni,diğer görüntüleri ne varsa tertemiz edeceğim. Geriye bomboş bir çerçeve kalacak tablodan ve fırçalar benim elimde...Sence tekrar çizsem nereye koyardım seni yüreğimde?Ya da çizermiydim tekrar seni?
İşte en son bu sorunun cevabını aradım ve en son bunları düşündüm.
Son olmasını umduğum bir karar aşamasında şimdi seni tanıyan,bilen,seni düşünen,senle yaşamış bütün organlarım,somut ve soyut herşeyim karar aşamasında...Sanırım yakmak zamanı artık ve sanırım sorumun cevabı.....Hiç sanmam!