12 Kasım 2007 Pazartesi


O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer... Utanılacak bir şey değildir ağlamak,gözyaşı yürekten süzülüp geliyorsa eğer... Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık,çalınan birinin kalbiyse eğer... Daha çabuk unutulurdu belki su sızdırmayan sarılmalar,kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer... Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece sohbetlerinin,son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer... Su gibi akıp giderdi zaman,beklenen sonunda gelecekse eğer... Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla,tanımsız kokuları yastığa yapışıp kalmasaydı eğer... O büyük,o görkemli son,ölüm bile anlamını yitirirdi,yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer... O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar,son umut ışığıda sönmemiş olsaydı eğer... Bu kadar ısıtmazdı belki de bahar güneşleri,her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer... Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel,namussuz çay bile ince belli bardakta verilmeseydi eğer... Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de,sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer... Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler,kulağına okunacak biri olsaydı eğer... Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar,ihanetten onlar da payını almasaydı eğer... Issızlığa teslim olmazdı sahiller,kendi belirsiz kıyılarında gezintilerle avunmaya kalkmamış olsaydın eğer... Sen gittikten sonra yalnız kalacağım.Yalnız kalmaktan korkmuyorumda,ya canım ellerini tutmak isterse? Evet sevgili,kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu,kim uzanmak isterdiince parmaklarına,mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer... Herkes Gülüsümü Görüyor Kimse savasimi görmüyor... Herkes sesimi duyuyor Düsündügümü kimse bilmiyor... Herkes yazdiklarimi okuyor Gözyaslarimi kimse görmüyor... Herkes beni tanidigini saniyor Ama kimse benim kim oldugumu bilmiyor
Ellerimi her uzattığımda sen vardın yanımda ne zaman düşecek olsam sen tutun beni..beni şu hayatta senden başka seven kollayan olmadı.Sana öyle alıştım ki...her uzattığımda ellerin olacak sandım... Ne zaman düşecek olsam senin tutmanı bekledim.Alışmıştım buna hayatta hiç gülmeyen yüzümü sen güldürdün benim.Öyle farklıydınki herkezden diğerlerinden sadece sevgin vardı kalbinde......Ben o kalbe,o sevgiye o kadar alıştım ki napcam bilmiyorum.. İçinde tutmadın sevgiyi haykırdın herkeze herşeye deliydin sen benimdin beni kollayan bana inan bana sevgisi veren sadece sendin.... Benim için aglıyabilen tek kişiydin sen sana öyle alıştım ki senden vazgeçemem sen her seni seviyorum dediginde inanmamıştım sende aglayarak seviyorum işte anla artık dedin.... Elimi her uzattığımda ellerin vardı.Sıcacık yüreĞin vardıı...Alıştım sana ellerine yüreğine herşeyine bir gün gidersen benide götür çünkü bu hayatta bir sen sevdin beni prensesinide yanına almayı unutma prensimmm... Ellerimi her uzattığımda ellerin olsun yüreğinin sıcaklığını kalbimde hissediyimm her zaman her düştüğümde sen kaldır yine beni ben sana çook alıştımmm.... --------------------------------------------------------------------------------------------- DoKuNulmaDaN AşK oLuNurMu ...AşıK OluNur mu?::AşK bAzEn VaZgEçMeKtİr:: Bazen Susmak Gerekiyormuş, Bazen Bomboş Bakmak Gerekiyormuş Hayatın Yalanlarına; Anlamaya Çalışmak Saçmalık...
Anlamadan Yaşamak Gerekiyormuş .Zaman Değilmiş Gideni Geri Getiren;
Aslında Zamanmış Var Olanı Götüren.Ama Bazen...! Unutmak Gerekiyormuş, UNUTULMA Pahasına...